Paardendokters in hart en nieren
Toen we begonnen met de praktijk in 2004, behoorden we tot het eerste groepje volledig diersoortspecifiek werkende praktijken. We liepen daar mee voor op, dus de naam Paardendokters was dus nog vrij. Deze was goed passend bij ons, we winden liever nergens een extra mooi duur doekje om, als die niets toevoegt. In de loop der jaren zijn er flink wat dingen veranderd, behalve de naam en de gedachte hierachter.
Niet meer en niet minder
Hans is opgegroeid met paarden. Nog steeds houden alle kinderen van zijn vader eigen paarden. Als eigenaar wil je graag een arts die zeker doet wat nodig is, goede kwaliteit levert in het werk, zeker niet minder maar ook steeds meer medisch werk of medicijnen gaat leveren dan het paard nodig heeft. Niet meer en niet minder medische dienstverlening dan handig, zo goed mogelijk aansluiten op de daadwerkelijke behoefte van het paard. Dit werd de rode draad, de gedachte die ons handelen sterk beinvloed.
Naast werken aan veel extra verdieping in artsenkennis, werken we ook graag aan verbreding in kennis. Als we via praktijkgevallen zien, dat bepaalde aanvullende kennis echt goed kan helpen, gaan we zelf kijken hoe dat dan exact werkt. We gingen zo ook dingen met alternatievere insteek op pakken, zoals bijvoorbeeld osteopathie. Want wetenschap en alternatief kan elkaar in praktijk soms mooi versterken.
Maar de naam "Paardendokters", zegt het al. Wij zijn echter van mening dat alternatief wetenschap soms kan versterken, maar zeker niet kan vervangen, want dan ontstaan situaties waar erg veel fout kan gaan en er kansen gemist worden. Patienteigenaren kunnen er bij ons altijd volledig op vertrouwen, dat we wel altijd blijven vanuit het overzicht van een arts. We koesteren de verschillen die we kunnen maken voor een paard bij een veelvoud van medische problemen zoals bijvoorbeeld kleinere blessures in bandjes en pezen, lelijke wonden, verschillende infectievormen, forse maagzweren, verschillende koliekvormen enz. We doen er alles aan als arts zo goed en nauwkeurig mogelijk te doen. Alle omliggende cursussen zoals osteopathie, voeding en vitamine adviezen, zadelpassen, lymfedrainage enz zijn ter aanvulling van ons overzicht. Het helpt ons paardeneigenaren te adviseren bij het op stellen van een logisch behandelplan.
Continue verdieping "artsenvaardigheden"
In paardengeneeskunde maken we onderscheid in eerste lijns (denk aan staldiensten, spoed, klinische keuring), tweede lijns (staande operaties, kreupelheden enz) en derde lijns geneeskunde (liggende operaties, MRI, scinti enz). Toen Hans begon met werken ging in eerste instantie zijn focus naar verhoging van kwaliteit in de eerste lijns zorg. Denk aan koliekers, maar ook aan gebitten, ziekteleer enz. Iets later kwamen hier cursussen voor kliniekwerk, rontgenologie, echografie, keuringen, enz.
In 2007 kwam onze mooie kliniek.Via alsmaar verder graven en spitten, is in tien jaar tijd welhaast "ongemerkt" het onderdeel “tweede lijns dienstverlening”, binnen onze praktijk, naar een hoog niveau gegroeit. De vroegtijdige diersoortspecialisatie in 2004, het dagelijks werken met meerdere paardenartsen, de vele nascholingen, het vele overleggen van gevallen met andere artsen en het feit dat Hans werk ook heel vaak als hobby ziet, kwamen hier als elkaar versterkende factoren bij elkaar.
Het ontwikkelde allemaal zoveel verder dan we dachten en dat geeft hele mooie momenten. Erica haar eerste leverbiopt, de eerste gelukte luchtzakspoeling bij een droespaard, Hans vindt de echt bijna nooit voorkomende blessure die hij uitgelegd kreeg op Iselp toch in zijn praktijk bij een paard, trekt opeens een achtergelegen kies van 11 centimeter enz, dat zijn zulke mooie momenten!
Uitbreiding in de breedte
Kijkt u op deze site onder "dienstverlening" dan is duidelijk dat we dus ook regelmatig in de breedte uitstapten, dus ons niet alleen beperken tot de puur medische artsenkennis. Zo is ook de brede EDO-osteopathiecertificering volledig met tienen afgerond, is er op ons praktijkterrein veel objectieve kennis over tandheelkunde, leerde we veel bij over zadels passen, thermografiecertificering, volgen we de cursus voedingsconsulent, lymfedrainage, hebben we FEI certificaten enz. De lijst met gevolgde cursussen is inmiddels lang en toch vinden we steeds weer iets nieuws erbij. Ze passen allemaal bij onze wens, eigenaren optimale adviezen te geven, zonder tunnenvisies, vanuit een zo volledig mogelijk overzicht.
Een missie! Niet meer en niet minder medische dienstverlening, dan handig.
Wat wij graag leveren als artsenpraktijk, hebben we jarenlang geleden erg duidelijk geformuleerd. Het is namelijk exact die zorg die we zelf ook graag zouden ontvangen: "niet meer, maar gelijkertijd ook zeker niet minder middelen en oplossingen, dan handig".
Manuele therapie, gebitsonderhoud, zadels controleren, het is echter zeker niet zo dat we alle activiteiten volledig naar ons toe willen trekken, want dan missen we uren in een dag. We werken ook graag samen met andere partijen. Het feit dat wij bij problemen meerdere werkgebieden goed kennen, geeft betrokkenen echter altijd het voordeel dat zoveel mogelijk op de juiste koers aan het paard gewerkt gaat worden. Bij problemen en onduidelijkheden kan overzicht en goede omgang met middelen patienteigenaren en paarden uiteindelijk echter maar al te vaak meer opleveren, daar doen we het dus voor.
Behoefte van het paard centraal
Overzicht krijgen, leidt ertoe dat niet het mogelijke totale dienstenaanbod, maar altijd weer het paard en zijn probleem volledig centraal kan staan en gedaan wordt wat meest logisch is. Niet meer, niet minder doen, maar doen wat goed is voor het paard.
Foutkansen terugdringen
Sommige mensen, soms zelfs artsen die net afgestudeerd zijn, denken dat het "huisartsenvisitewerk" op stallen of het analyseren van kreupelheden, altijd hele makkelijke standaardwerkjes betreft. Het werk zou allemaal minder "moeilijk high tech" zijn, dan bijvoorbeeld leuke operaties of het maken van een MRI scan. High tech heeft altijd meer aanzien gehad, betekent natuurlijk in werkelijkheid zeker niet per definitie, dat het veel moeilijker of minder afgebakend is.
Alle artsenwerk, huisarts, orthopedie, chirurgie enz. bevat, na de nodige werkervaring, uiteindelijk behoorlijk veel standaardwerk. Echter, altijd en overal blijft er een groepje patienten, dat toch net iets anders is. Zij vormen foutkansen. Paardgericht werken, heeft volgens ons alles te maken het serieus proberen terug te dringen van foutkansen.
Niet gaan doen
Daarnaast zijn we ook in de loop der tijd dingen heel bewust niet gaan doen. Zo investeerden we niet in kennis mbt embryotransplantaties en staan we niet op de lijst voor fokkerijkeuringen. De fokkerij en de verdere doorhandel hieropvolgend, is in onze regio relatief veel te klein.
We investeerden niet in het uitvoeren van liggende operaties. Ook investeren we niet in eigen MRI, scintigrafie of CT, als dit onderzoek echt nodig blijkt, sturen we patienten door naar collega's. Het aantal paarden die dit soort dure onderzoeksapparatuur in praktijk daadwerkelijk nodig gaan hebben, is –gelukkig voor de paardeneigenaren- beperkt, want de meeste problemen vinden we met goed onderzoek en echo en rontgenapparatuur al. Verder is er landelijk gezien nu al te veel aanbod van deze uiterst specialistische superdure onderzoeksapparatuur op de markt.
Eerste, tweede en derde lijns
Bij indeling van praktijk wordt er door dierenartsen zelf vaak gesproken over 1e lijn (op stal), 2e lijn (kliniek) en 3e lijn (operaties). Wij vullen 1 en 2 in, waarbij we zagen dat de laatste drie jaar er doordat normale onderzoekapparaten beter mobiel werden, wel veel kliniekwerk nu gewoon bij het paard op stal verrichten. Van de 3e lijn zien we enig verloop naar de 2e omdat bijvoorbeeld steeds meer bij staande paarden gedaan kan worden, denk aan kiezen trekken enz. Tegelijkertijd kwam er zware onderzoeksapparatuur ter versterking van de normale, waardoor we ook weer leren dat met de normale apparatuur nog meer diagnoses kunnen stellen. Al met al zagen we in totaal voor het paard zeer positieve ontwikkelingen
