TETANUS
Paarden zijn veel gevoeliger voor tetanus, dan mensen. Daarom krijgen bijna alle paarden vaccinatie tegen tetanus en dat geeft goede bescherming.
Overlijden aan tetanus komt daarom gelukkig nog maar weinig voor. We zagen tetanus helaas wel al meerdere keren in praktijk bij paarden in actie. Dit waren paarden van eigenaren die het enten waren vergeten. Of het vaccineren niet vergeten waren, maar gewoon algeheel antivaccinatie zijn.
Wacht met deze vaccinatie liever ook niet op aanwezigheid van een wond. Paarden hebben soms kleine wondjes. Voor het ontstaan van tetanus hoeft het wondje niet eens zichtbaar te zijn.
Bij een tetanus besmetting wordt het paard stap voor stap steeds iets verder uitgeschakeld. Als de besmetting er eenmaal is, is het helaas te laat om alsnog via vaccinatie of op andere diervriendelijke wijze bij te sturen.
Een tetanusbesmetting betekent euthanasie, of het in gaan van een erg heftig ziektetraject, waarop meestal alsnog euthanasie volgt.
WAT DOET TETANUS MET EEN PAARD?
Bij een tetanus infectie gaan de spieren stap voor stap verder verstijven. Uiteindelijk is het paard zo verkrampt dat het om gaat vallen. In later stadium gaat het paard overlijden door verstikking. Tetanus is dus zeer naar om in aktie te zien en heeft bijna altijd een dodelijke afloop.
Uit onderzoeken is gebleken dat bijna 90% van de paarden die tetanus krijgen, overlijden.
De tetanusbacterie kan zich al in een heel klein wond(je) vermeerderen. Het produceert een gif, dat via de bloedbaan in het zenuwstelsel terechtkomt. De tijd tussen het moment van besmetting en eerste verschijnselen van de ziekte bedraagt meestal 7-10 dagen. Het wordt pas opgemerkt als het gif de kramp in het lichaam gaat veroorzaken. Vaak is deze er het eerst in de kauwspieren; daarom noemt men tetanus ook wel “kaakklem”. Ander kenmerk is het verschijnen van het derde ooglid en stuiptrekkingen bij licht geluid.
Lastig punt kan zijn, dat er een kleine kans op herstel is. Door blijven vechten bij tetanus, is voor alle betrokkenen een emotionele achtbaan. Tetanusbesmetting is bijzonder heftig voor het paard, de lucht wordt letterlijk langzaam afgeknepen. Zelfs als de kleine kans tot overleven via heel veel strijd en intensieve verzorging gepakt kan worden, is iedereen achteraf alsnog verdrietig dat het paard dit allemaal heeft mee moeten maken.
De knagende wetenschap dat het allemaal erg makkelijk voorkomen had kunnen worden, maakt tetanus voor iedereen toch vervelender, dan welke andere besmetting dan ook. Vergissingen zijn menselijk.
Wil iemand opzettelijk niet goed vaccineren, dan is dit ook uiteraard een eigen keus. Maar onderschat daarbij nooit wat tetanus opeens kan gaan doen. Is een paard niet goed gevaccineerd en krijgt het daadwerkelijk opeens een tetanusbesmetting, dan is het moeten vechten tegen tetanus voor het paard veelal dermate zwaar, dat het wellicht beter is om "mogelijkheid om tetanus te overleven" op voorhand niet te gaan beschouwen als mogelijke tweede kans.
Als je het paard wilt beschermen tegen tetanus, dan is goede vaccinatie de meest betrouwbare route.
FREQUENTIE VACCINATIE
Er geldt, net als bij influenza, een basisvaccinatie voor tetanus. Daarna schat men in dat de tetanusvaccinatie eens in de twee jaar gegeven moet worden, om de bescherming op peil te houden.
Omdat influenza frequenter gegeven moet worden dan tetanus, is er een combinatie enting en influenza enting zonder tetanus.
BIJWERKING
Omstandigheden kunnen altijd samen lopen en een enting is altijd een stof die van buiten het lichaam komt. Neem bij twijfel de temperatuur op en bij verhoging contact op.
Als verzorger van een paard, is het verstandig zelf ook geënt te zijn.