WERELDWIJD AANDACHT VOOR PAARDENPEZEN
Mensen denken bij paarden vaak aan sportpaarden op televisie. Maar nog vele malen groter is de groep mensen, die sport/hobbypaarden houden.
Goed zorgen voor je geliefde viervoeter, betekent helaas niet dat het paard geen blessures kan krijgen. Paarden maken vreemde sprongen en zijn kwetsbaar. Omdat een paard een groot en relatief zeer atletisch dier is, dat eigenlijk op het topje van zijn vinger loopt, krijgen de benen relatief veel druk te verwerken.
Blessureleed kan heel veel oorzaken hebben.
Nu is het makkelijk voor te stellen dat bij vergroeiing van bot, pijnproblemen in de beweging van gewrichten kunnen ontstaan. Peesblessures worden vaker minder goed begrepen, terwijl goed begrip over dit onderwerp wel belangrijk is. Daarom hebben we een aantal extra pagina's over dit onderwerp gemaakt.
Peesblessures bij paarden zijn namelijk een frequent voorkomende reden voor het beeindigen van atletisch vermogen en afname van gezondheid.
COMPLEXE ANATOMIE
Hoe kleiner de peesbeschadiging nog is, hoe groter de kansen op herstel nog zijn. Wat gelukkig een feit is, is dat een deel van het blessureleed in „de weke delen” weer voldoende goed kan komen.
Helaas is er ook een groep paarden, waarbij de blessure bij de eerste klap al te ernstig geworden is. Deze paarden lopen uiteindelijk voortdurend weer uit balans. Ongedwongen soepel intensiever kunnen bewegen, is dan geen optie meer. Ook kunnen mild beginnende blessures doorgroeien naar sterk blessures.
Pezen genezen niet makkelijk, want er is relatief weinig doorbloeding. Ledematen van een paard bevatten een verbazingwekkend mooi stuk anatomie. Het onderbeen van een paard bestaat niet uit grote spieren, maar is er een zeer ingewikkelde samenhang van pezen, bandjes en botten. Er zijn een paar grote banden, maar ook heel veel kleine bandjes. Veel blessures vinden we in grotere banden, maar helaas nestelen ze zich ook regelmatig in de kleinere bandjes. Ook die blessures in kleine bandjes zijn belangrijk om op tijd te vinden en behandelen, want ook kleine bandjes kunnen uiteindelijk een paard uit schakelen.
Hierdoor is analyse en werken aan herstel bij kreupelheden binnen paardengeneeskunde, een extra werkgebied geworden. Na het behalen van de dierenartsentitel moet nog heel veel extra scholing en meters gevolgd worden om steeds beter in dit gebied te worden.
VEEL ONDERZOEK
Peesblessures zijn frusterend. De enorme omvang van de wereldwijde paardenhobby en de algehele wens op een eerlijke manier met paarden te sporten, zorgt er voor dat er wereldwijd bijzonder veel onderzoek gedaan wordt naar blessures bij paarden.
Naar preventieve wegen en herstelmogelijkheden. Als er nu 1 gebied is, waar verkeerde gedachten via onderzoek door de mand gaan vallen, dan is het wel op het gebied van letselherstel. Want het is hier heel simpel: er is na enige tijd daadwerkelijk weefselherstel op een echo te zien, of het is er niet.
Het exacte werk van wereldwijd slechts enkele onafhankelijke zeer specialistische onderzoekers, is heel belangrijk, want zij helpen paardenhouders, om onderscheid tussen kaf en koren te maken.
Laat allereerst dus "ideeen" over herstel echter nooit ten koste gaan van de acties en therapievormen, die via volledig onafhankelijk onderzoek al daadwerkelijk bewezen zijn.
VEEL EXTRA INZET
Het is voor iedere paardenarts na de universiteit echt nog een enorme grote kluif extra oefen/werkuren, om zoveel mogelijk alle soorten letsels te leren vinden en beoordelen.
Inmiddels is Hans heel veel specifieke nascholingen, vijf echo’s en vele jaren dagelijks peesscannen, in behandeltrajecten wel ervaren en kundig te noemen. Wij schreeuwen niet graag van daken, maar mogen inmiddels met gerust hart stellen dat we bij motorische problemen, gedegen begeleiding kunnen leveren.
PRAATJES VULLEN GEEN GAATJES
Op onze site staan echter geen unieke behandelmethoden, die je niet zou kunnen vinden bij andere ervaren artsen, op hele grote internationale praktijken. Dat lijkt weinig creatief en vooruitstrevend.
Wij waken er echter echt voor, een eigenaar geen onzin te verkopen. We moeten bedenken dat peesblessures bij paarden wereldwijd een enorme markt is, een enorm groot commercieel uit te nutten belang. Alles wat hier verbetering lijkt te geven, kan in een jaar volledig doorgetest zijn. Blijft een "bijzondere scan" dus tientallen jaren lang hangen bij P.Puk uit toverballenland, dan is er zelfs alle reden voor een paardeneigenaar, zeer alert te worden en je gaan af te vragen waarom het nooit verder grootschalig in de wereldwijde wereld vol dure sportpaarden uitgerold kon worden.
Praatjes vullen helaas geen gaatjes en al zeker geen gaatjes in peesweefsel. De kern ligt hier echt in preventie, fokkerij, het bewaken van de hoefstand, (wacht niet te lang met nieuw beslag, voorkom grote verandering in stand), gezonde training, niet duizenden malen oefeningen doen waar het paard qua beweging niet aan toe is, hersteltijd in het werk en het tijdig inzetten van kreupelheidsonderzoeken. Alle behandelmethoden die soms echt wat kunnen toevoegen, stamcel, PRP, shockwave, tijdelijke wijziging van belasting enz zijn slechts subtiele aanvullingen op deze kern omdat ze het beste werken in de beginfase van peesletsel.
Er is wereldwijd aandacht voor problematiek met pezen, zowel humaan als bij paarden. Maar nog altijd geldt dat behandeltherapieen geen sluitende effecten hebben en preventie en snel bijsturen sleutelwoorden moeten zijn.